Τα Ευαγγέλια, παρά τα αναρίθμητα κείμενα που έχουν γραφτεί γι΄ αυτά ανά τους αιώνες, δεν αποτελούν ποτέ παρελθόν. Μήτε απευθύνονται στο μέλλον. Δεν είναι για να τα φέρουμε στα μέτρα μας, προβάλλοντας μέσω αυτών τις επιδιώξεις και τις φιλοδοξίες μας, τη δίψα για κυριαρχία και δύναμη ή την ηθικολογία και τις ιδεοληψίες μας. Μήτε κατατάσσοντάς τα στους μύθους να πιστεύουμε ότι ξεμπερδέψαμε με μερικά θρησκευτικά φληναφήματα. Καθότι, περιέργως, ό,τι λέγεται στα Ευαγγέλια, αργά ή γρήγορα, το βρίσκουμε μπροστά μας. Τα Ευαγγέλια είναι παρόντα σε όλες τις εποχές και η παρουσία τους γίνεται ακόμη πιο ουσιαστική όταν κυριαρχεί η απουσία νοήματος. Αν και η απουσία νοήματος έχει μεταβάλει τον κόσμο μας σε τόπο αφόρητης εξορίας, έρχονται τα Ευαγγέλια να προσδώσουν νόημα και περιεχόμενο εκεί που τίποτα δεν φέγγει, εκεί που δεν είναι τίποτα ορατό. Με τα Ευαγγέλια αντιπαλεύεται ο μηδενισμός, που διαβρώνει όλες τις εκφάνσεις της καθημερινής ζωής, και η ματαιότητα της καθημερινότητας λαβαίνει ένα διαφορετικό περιεχόμενο, που μερικές φορές δεν θα τολμούσαμε να το διανοηθούμε.