Όταν η κάμπια εκκολάφθηκε…

«Το ανθολόγιο μιας πεταλούδας» δημιουργήθηκε μέσα σ’ ένα κλίμα εσωτερικής διαμάχης-διαμαρτυρίας, τόσο κραυγάζουσας όσο και σιωπηλής, καθιερώνοντάς το ως το πρώτο μου ελευθεριακό ποιητικό δημιούργημα, το οποίο αποτελεί μια ειλικρινή εξομολόγηση, κυρίως, προς τον ίδιο μου τον εαυτό.
Το ίδιο το βιβλίο κινείται σε μία σειρά κοινωνικών παρατηρήσεων, αλλά, κατά κύριο λόγο σε μια αλληγορία που εξυπηρετεί την εξύμνηση του έρωτα, δίνοντάς του άλλοτε υπόσταση καταστροφέα και άλλοτε τoν ρόλο του δημιουργού, καθιστώντας τον το βασικό συστατικό για μια ζωή που αναζητά την εγρήγορση…

Υ. Γ.
Πάντα υπάρχει χρόνος, έως ότου πάψει πλέον να υπάρχει…