Έχουν περάσει αρκετοί μήνες από τη στιγμή που η Λίνα και ο Ντουν άφησαν πίσω τους την Υπόγεια Πολιτεία που αργοπέθαινε, για να βρεθούν μαζί με τους υπόλοιπους κατοίκους της στο χωριό της Λάμψης. Η Λίνα ξέρει ότι είναι τυχεροί που κατάφεραν να φτάσουν εδώ, η ζωή, όμως, πάνω στην επιφάνεια της Γης είναι σκληρή. Αυτοί, που ήταν συνηθισμένοι στην ευκολία της κονσέρβας, χρειάζεται τώρα να καλλιεργούν τη γη, να σπέρνουν και να θερίζουν την τροφή τους. Κι ενώ είναι πολύ χαρούμενοι που μπορούν επιτέλους να φωτίζονται από τον ήλιο και το φεγγάρι, χρειάζεται να αντιμετωπίσουν καιρικά φαινόμενα που ούτε τα είχαν φανταστεί: βροχή, χαλάζι, άνεμο… Τώρα, στην καρδιά του πρώτου τους χειμώνα στην επιφάνεια της Γης, η Λίνα φτάνει στο σημείο να νοσταλγεί το προστατευμένο περιβάλλον της Υπόγειας Πολιτείας. Αυτή τη δύσκολη εποχή, ο Ντουν βρίσκει ένα ασυνήθιστο βιβλίο. Είναι σκισμένο και οι περισσότερες σελίδες του λείπουν. Μιλάει όμως για μια μυστηριώδη συσκευή, ένα επίτευγμα της τεχνολογίας πριν από την Καταστροφή. Ο Ντουν είναι σίγουρος ότι οι δημιουργοί της Υπόγειας Πολιτείας ήθελαν να βρουν οι κάτοικοί της αυτήν τη συσκευή όταν θα έφευγαν από την πόλη, για να τους βοηθήσει στη νέα τους ζωή. Έτσι, η Λίνα και ο Ντουν αποφασίζουν να επιστρέψουν στα έγκατα της γης για να ανακαλύψουν αυτό που χάθηκε και να ξαναφέρουν το φως σε έναν κόσμο κρύο και σκοτεινό. Στο τελευταίο βιβλίο της τριλογίας, η DuPrau πραγματεύεται τα πανανθρώπινα θέματα της ελπίδας, της επιθυμίας για μάθηση και της αναζήτησης της αλήθειας, με την ακρίβεια και τη διαύγεια που μας έχει συνηθίσει από τα προηγούμενα δύο βιβλία.