Μετά τον Β΄ Παγκόσµιο Πόλεµο, σε κάθε φυσιολογική κρίση της οικονοµίας λόγω τεχνολογικών, πολεµικών ή άλλων αναταράξεων, κατά κανόνα η κύρια ευθύνη επιρριπτόταν στην αγορά, της οποίας ο ρόλος έπρεπε να περιοριστεί. Το αποτέλεσµα ήταν η γιγάντωση του κράτους και ο αντίστοιχος περιορισµός των ατοµικών ελευθεριών και επιλογών.

Όµως, οι καταστροφικοί πειραµατισµοί των οπαδών του µεγάλου κράτους και της κεντρικά κατευθυνόµενης κοινωνίας και οικονοµίας τελικά διαψεύστηκαν και σε όλες τις χώρες παρατηρείται ραγδαία µεταστροφή υπέρ της ανοικτής κοινωνίας και της ελεύθερης οικονοµίας.

Ανακύπτουν λοιπόν τρία κοµβικά ερωτήµατα:
1. Γιατί ήταν αναµενόµενο ότι το σύγχρονο κράτος θα αποτύχει;
2. Στην αυτορυθµιζόµενη τάξη πραγµάτων που διαµορφώνεται σε διεθνές και σε εθνικό επίπεδο, ποιος θα είναι ο ρόλος του έθνους-κράτους;
3. Έχουµε ως χώρα τη δυνατότητα σύντοµης επανάκαµψης και σύγκλισης στο αναδυόµενο πρότυπο, και αν ναι, πώς;

Στο βιβλίο αυτό συνοψίζονται οι απαντήσεις που προκύπτουν από τη σχετική διεθνή και εγχώρια βιβλιογραφία, τεκµηριώνεται γιατί οι δηµόσιες επιλογές και πρακτικές που υιοθετήσαµε µεταπολεµικά µάς οδήγησαν σε πτώχευση, και προβάλλονται οι κατευθύνσεις µέτρων πολιτικής οικονοµίας τα οποία θα είχαν υψηλή πιθανότητα να µας βγάλουν σε εύλογο χρονικό διάστηµα από το αδιέξοδο στο οποίο έχουµε περιέλθει.