Δύο χαρακτήρες, βγαλµένοι από τον παφλασµό του ανώνυµου πλήθους, ξεκολληµένοι από την τοιχογραφία της επείγουσας καθηµερινότητας, και µια απροσδιόριστη φωνή µάς παρασύρουν σε µια πυρετώδη πεζοπορία σε µια άγνωστη και οικεία πόλη, µια απρόβλεπτη πόλη σαν την Αθήνα.

Μια σκοτεινή κωµωδία για το θρυµµατισµένο παρόν µας, ένα γαϊτανάκι παρατηρητικής και αυτοπαρατηρητικής αναζήτησης, ένα κυκλικό παιχνίδι ιδιωτικού και δηµόσιου βλέµµατος. Πέντε χρόνια µετά το Κίτρινο σκυλί ο Φάις γράφει το Παγκάκι του κανένα.