“Το Τοπίο της Ιστορίας” διερευνά την τέχνη του ιστορικού και προσφέρει ένα ισχυρό επιχείρημα υπέρ της άποψης ότι η ιστορική συνείδηση πρέπει να μας απασχολεί σήμερα. Όπως οι χαρτογράφοι χαρτογραφούν τοπία, έτσι και οι ιστορικοί αναπαριστούν αυτό που δεν μπορούν ποτέ να αναπαραγάγουν με πιστότητα. Για να το κάνουν αυτό, συνδυάζουν τις τεχνικές των καλλιτεχνών, των γεωλόγων, των παλαιοντολόγων και των εξελικτικών βιολόγων. Οι προσεγγίσεις τους παρουσιάζουν ενδιαφέρουσες ομοιότητες με αυτές των νέων επιστημών του χάους, της πολυπλοκότητας και της κρισιμότητας. Δεν θυμίζουν ιδιαίτερα τα όσα συμβαίνουν στις κοινωνικές επιστήμες, όπου η αναζήτηση ανεξάρτητων μεταβλητών σε στατικά μοντέλα μοιάζει να διαχωρίζεται ολοένα και περισσότερο από τον κόσμο όπως τον ξέρουμε. Ποιος λοιπόν εφαρμόζει, στην πραγματικότητα, επιστημονική μεθοδολογία και ποιος όχι; Ο Gaddis ερευνά και αυτό το ερώτημα, με τρόπους που δίχως άλλο θα πυροδοτήσουν διεπιστημονικές αντιπαραθέσεις.

Μια καθηλωτική εισαγωγή στην ιστορική μέθοδο για τους αρχάριους, μια ισχυρή επιβεβαίωσή της για τους επαγγελματίες του κλάδου, μια αναπάντεχη πρόκληση για τους κοινωνικούς επιστήμονες και μια εύστοχη κριτική ανάλυση των ισχυρισμών των μεταμοντερνιστών ότι δεν μπορούμε να γνωρίζουμε απολύτως τίποτα για το παρελθόν.