Η καταστροφή των Δίδυμων Πύργων στις αρχές της τρίτης χιλιετίας έφερε και πάλι στο προσκήνιο με δραματικό τρόπο το φαινόμενο “θρησκεία”, και ιδιαιτέρως τη σχέση Χριστιανισμού και Ισλάμ. Πολλοί έσπευσαν τρομοκρατημένοι να υιοθετήσουν το ιδεολόγημα “υιοί του φωτός” της Δύσης εναντίον των “υιών του σκότους” της Ανατολής. Οι καταστρεπτικές πολιτικοστρατιωτικές συνέπειες αυτού του πολέμου απέδειξαν ότι αυτή η πανάρχαιη υπεραπλουστευμένη διάκριση του κόσμου σε καλό-κακό, ιερό-βέβηλο, καθαρό-ακάθαρτο δεν “ερμηνεύει” και, κυρίως, δεν θεραπεύει την πολυσύνθετη πραγματικότητα.

Στο παρόν πόνημα, το οποίο συνιστά σύνθεση δύο βιβλίων του διάσημου Γερμανού ρωμαιοκαθολικού Καινοδιαθηκολόγου Γιοακίμ Γνίλκα επιχειρείται μία σύγκριση της Αγίας Γραφής και του Κορανίου πάνω σε μια ποικιλία θεμάτων πίστεως και ήθους, ενώ ο αναγνώστης συνειδητοποιεί την αξία βασικών σημείων της δικής του πίστης, τα οποία προηγουμένως απλώς “προσπερνούσε” ως ακατανόητα δόγματα. Επίσης, ανιχνεύονται οι επιδράσεις που ασκήθηκαν στον Μωάμεθ και στο Κοράνιο από τον Ιουδαϊσμό αλλά και από μία μερίδα χριστιανών των οποίων τα ίχνη χάνονται μετά την πρώτη χιλιετία. Έτσι ο αναγνώστης μυείται στη γένεση και την πολυμορφία του αρχέγονου Χριστιανισμού, αλλά και την εξέλιξη της διαμόρφωσης του Ισλάμ, το οποίο ραγδαία διαδόθηκε στη λεκάνη της Μεσογείου.