Δώδεκα ιστορίες… Δώδεκα, όσες και τα βιβλία μου. Σε καθεμία από αυτές δίνω τη συνέχεια και το τέλος. Για να το καταφέρω, γύρισα πίσω και βρήκα τον Κωστή, τη Μαρίνα και τη Ναταλία από το “Βαλς με δώδεκα θεούς”. Αναζήτησα τη Θεανώ, τη λύκαινα της Πόλης. Θυμήθηκα τα κορίτσια από “Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι” και μετά είχε σειρά ο Αντρέας και οι επιλογές του από την “Άλλη πλευρά του νομίσματος”. Ήταν αδύνατον να παραβλέψω την Κλαίλια και τον Παύλο από το “Έρωτας σαν βροχή”. Ξαναγύρισα επίσης στον Μιχάλη από “Το τελευταίο τσιγάρο” και έσμιξα με την Ειρήνη και τη Βένια στο “Χωρίς χειροκρότημα”. Ανακάλυψα από την αρχή την Ηρώ στο “Όσο αντέχει η ψυχή” και είχα τη χαρά ν’ αγκαλιάσω και πάλι την Ντάτα. Σειρά είχε η Κυβέλη και ο Ορέστης από “Τα πέντε κλειδιά” και μετά παραδόθηκα στη Μυρσίνη και στον Θεόφιλο στο “Μια συγγνώμη για το τέλος”. Κουρασμένη επέλεξα να πιω Έναν καφέ στην χόβολη αφού έδωσα όσα ήθελα να δώσω… Τώρα πια θα μάθετε τι απέγιναν όλοι αυτοί που αγάπησα και αγαπήσατε…

Γι’ αυτό το βιβλίο, φέρετε εσείς την αποκλειστική ευθύνη! Όλοι εσείς που αγαπήσατε τους ήρωες και τις ηρωίδες μου, που δεν είδατε χάρτινους χαρακτήρες, αλλά ψυχές αληθινές. Εσείς με αναγκάσατε με τον τρόπο σας να το γράψω…