Το τρένο με τα χρωματιστά βαγόνια που πηγαίνει στα πιο μακρινά, τα πιο μαγευτικά μέρη του κόσμου, γεμάτο με χαλίφηδες και μπαλαρίνες, κυνηγούς με καραμπίνες, Τυρολέζες και σουλτάνους, τυμπανιστές κι Ινδιάνους και χίλιους δυο βιαστικούς επιβάτες, είναι έτοιμο να ξεκινήσει, όταν ξαφνικά ο ταλαίπωρος σταθμάρχης διαπιστώνει ότι λείπει ένα βαγόνι. Απελπισμένος μετράει τα βαγόνια ένα ένα, τα μετράει με καρδιά σφιγμένη και μάτια βουρκωμένα, λογαριάζει, υποφέρει, πεισματώνει, αλλά δε βγάζει άκρη. Η αναχώρηση του τρένου καθυστερεί, οι επιβάτες διαμαρτύρονται, τα μωρά ουρλιάζουν και όλοι είναι αναστατωμένοι, εκτός από ένα σκυλάκι, το λουκανικο-λαγωνικό. Γιατί το σκυλάκι αυτό είναι άραγε τόσο χαρωπό; Ξέρει μήπως κάτι που δεν το γνωρίζουν οι άλλοι επιβάτες;