Ο χρόνος είναι για την ψυχολογία μια εξαιρετικά σημαντική και μεγάλου ενδιαφέροντος έννοια, ειδικά όσον αφορά τις σχέσεις του με την ανθρώπινη νόηση και συμπεριφορά. Υπάρχουν χαρακτηριστικά ερωτήματα σχετικά με τη φύση και την προέλευση του χρόνου, τον τρόπο με τον οποίο γίνεται αντιληπτός από τον άνθρωπο, τον ρόλο της εμπειρίας και των γνωστικών διεργασιών στην εκτίμηση της χρονικής διάρκειας των γεγονότων, ερωτήματα τα οποία παραμένουν στο επίκεντρο της σύγχρονης επιστημονικής αναζήτησης. Καθώς η κατάκτηση και η διαχείριση των χρονικών εννοιών είναι αναπόσπαστο τμήμα της ανθρώπινης δραστηριότητας, ο χρόνος καθίσταται ένα “πρόβλημα προς επίλυση”. Πρόκειται μάλιστα για ένα πρόβλημα στο οποίο αντανακλώνται τόσο η θεωρητική όσο και η εφαρμοσμένη πλευρά της γνώσης, αφού η επίλυσή του προϋποθέτει τη συμμετοχή αφενός συλλογιστικών ικανοτήτων και αφετέρου πρακτικών δεξιοτήτων.
Το βιβλίο παρουσιάζει τον χρόνο ως πρόβλημα προς επίλυση και αναδεικνύει όλους τους έξυπνους χειρισμούς που του επιφυλάσσει η ανθρώπινη σκέψη. Χωρίς να στηρίζεται σε απλουστεύσεις και αναγωγισμούς, απομυθοποιεί και καθιστά προσπελάσιμη και εξηγήσιμη τη γνωστική συμπεριφορά και την ανάπτυξή της γύρω από αυτό το ζήτημα.