Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια όμορφη πριγκίπισσα που συνήθιζε να παίζει με το χρυσό της τόπι κοντά στη λιμνούλα του κήπου. Όμως, μια μέρα, κάτι άσχημο συνέβη. Πλουφ! Το τόπι βούλιαξε στον πάτο της λίμνης. «Οχ, όχι! Έχασα το χρυσό μου τόπι» κλαψούρισε η πριγκίπισσα. Ξαφνικά, είδε έναν μεγάλο βάτραχο να κάθεται πάνω σ’ ένα νούφαρο. «Μπορώ να πάω να σου βρω το τόπι σου. Αλλά θέλω ένα αντάλλαγμα» είπε ο βάτραχος. «Θέλω να κάθομαι δίπλα σου στο τραπέζι και να τρώω από το χρυσό σου πιάτο. Και το βράδυ, να κοιμάμαι στο κρεβάτι σου πάνω στο μαξιλάρι».