Ο «Τοίχος» (1939), η συλλογή πέντε διηγημάτων του Ζ.-Π. Σαρτρ, τα οποία ο ίδιος ο συγγραφέας χαρακτήρισε «πέντε μικρές πανωλεθρίες της Ύπαρξης, τραγικές και κωμικές», γνώρισε ενθουσιώδη υποδοχή από το κοινό και την κριτική της εποχής του, προκαλώντας ταυτόχρονα σκάνδαλο στην αστική τάξη, λόγω της προκλητικότητας της γραφής και των θεμάτων που πραγματεύεται. Κοινός παρονομαστής των πέντε ηρώων είναι η ανικανότητα να κατακτήσουν την ελευθερία τους, να δραπετεύσουν από το ψέμα και να αποδεχτούν την αληθινή ύπαρξη. Τα διηγήματα, γραμμένα σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, καλύπτουν μια ευρεία θεματολογία και καταδεικνύουν την εξέλιξη του συγγραφέα τους. «Ο Ηρόστρατος», «Η οικειότητα» και «Το Δωμάτιο», γραμμένα το 1936, εκθέτουν σκοτεινές αναζητήσεις ατομικών παθολογιών (σχέσεις, σεξουαλικότητα, τρέλα, νοσηρότητα), ενώ το πρώτο και το τελευταίο της συλλογής επιχειρούν ένα άνοιγμα στον σύγχρονο κόσμο και στα μείζονα ζητήματα της δεκαετίας του ’30. «Ο Τοίχος» έχει ως φόντο τον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο και «Η Παιδική ηλικία ενός αρχηγού» (1938), το εκτενέστερο αφήγημα, είναι μια παρωδία μυθιστορήματος μαθητείας που αφηγείται τα παιδικά και νεανικά χρόνια ενός νέου καλής οικογενείας την εποχή της ανόδου του φασισμού.