[…] Δεν γνωρίζουμε πότε ο Αρριανός ασχολήθηκε με τη συγγραφή έργων περί φυσικής. Μπορούμε να υποθέσουμε πως κάτι τέτοιο δεν πρέπει να έγινε πολύ μετά την αποχώρησή του από τη φιλοσοφική σχολή του Επίκτητου. Γνωρίζουμε επίσης ότι ο Αρριανός σε ολόκληρη τη ζωή του προσπαθούσε να συνδυάσει τις θεωρητικές μελέτες του και γνώσεις με τη στρατιωτική και πολιτική του δράση, και δεν θα ήταν απίθανο να εικάσουμε κάτι τέτοιο και για τα φυσικά του συγγράμματα. Η εμφάνιση φυσικών φαινομένων, όπως αστραπών, κεραυνών, κομητών κ.ά., θεωρείτο δυσοίωνη και πανικόβαλλε τα πλήθη, προ πάντων τους στρατιώτες, οι οποίοι αρκετά συχνά διακινδύνευαν στις μάχες τη ζωή τους. Ένας τέτοιος κομήτης εμφανίστηκε το Νοέμβριο του 115 μ.Χ., κατά τη διάρκεια της παρθικής εκστρατείας των Ρωμαίων, και κατά πάσα πιθανότητα πανικόβαλε τον ρωμαϊκό στρατό. Δεν είναι λοιπόν διόλου απίθανο ο Αρριανός να καταπιάστηκε με τούτα τα φυσικά θέματα προκειμένου να απαλλάξει τους Ρωμαίους στρατιώτες από τον φόβο των προλήψεων και να καταστήσει τον ρωμαϊκό στρατό πιο σταθερό στο θάρρος και την αποφασιστικότητά του.
(από την εισαγωγή του βιβλίου)