«Το πρωί της εβδόμης Σεπτεμβρίου 1943, ημέρα Τρίτη, βρέθηκε νεκρός, πεσμένος μπρούμυτα ανάμεσα στα αρμυρίκια της Πέρα Μεριάς, ο Franco Solerti. Στη γυμνή του πλάτη, χωμένη ολόκληρη η λάμα ενός μαχαιριού με κοκάλινη λαβή, απ’ αυτά που γδέρνουν τους χοίρους. Όσο η έρευνα προχωρούσε, τόσο η υπόθεση σκοτείνιαζε. Ένα γυναικείο εσώρουχο και ίχνη από γόβες στην άμμο βεβαίωναν πως ο Franco ήταν με γυναίκα λίγο πριν πεθάνει… Στα ανοιχτά γυάλινα μάτια λαμπύριζε ακόμα κάτι σαν έκσταση. Φαίνεται πως ο θάνατος τον βρήκε σε στιγμή ευτυχίας, και ποια ώρα, αλήθεια, είναι ευτυχέστερη από κείνη του έρωτα; σκέφτηκε ο διοικητής. Μονάχα χέρι τυφλωμένο από ζήλια έχει το κουράγιο να κόψει τη ζωή ανθρώπου την ώρα που ερωτεύεται…» Το κλασικό πλέον μυθιστόρημα της Μαρίας Σκιαδαρέση συνεχίζει να διαβάζεται με αμείωτο ενδιαφέρον.