Ο Αίσωπος ξαναζεί για ένα και μοναδικό πρωινό μέσα στη φαντασία της συγγραφέα. Οι δυο τους περνούν ευχάριστες και δημιουργικές ώρες. Η συγγραφέας τού εκφράζει το θαυμασμό της για την άφταστη χάρη των μύθων του, το γλαφυρό ύφος τους, καθώς και την απέραντη σοφία που κρύβουν. Με λεπτή ειρωνεία, χιούμορ αλλά και σοβαρότητα, ο Αίσωπος σχολιάζει τα «διδάγματα» των μύθων του, που ισχύουν για όλες τις εποχές (αφού οι άνθρωποι παραμένουν ίδιοι) και η συγγραφέας καταφέρνει να πάρει την έγκρισή του, ώστε να διασκευάσει μερικούς μύθους με τρόπο που να απευθύνονται στα σημερινά παιδιά.