Αν έχεις λίγο χρόνο, μπορείς ν’ ακούσεις τους χτύπους του ρολογιού. Και πίσω από αυτούς έναν μικρό κούκο από εκείνους που ζουν μέσα στα ρολόγια του τοίχου. Εκείνους που ορίζουν τον χρόνο. Ένας μικρός κούκος είναι το δώρο του παππού στον εγγονό του. Ένας κούκος, που νοιάζεται σε κάθε μελωδικό κου-κου, κάθε ώρα και κάθε λεπτό, θα γίνει η συντροφιά του μικρού από την πρώτη στιγμή της γέννησής του. Μετρά τις στιγμές, τις χαρές, τις απογοητεύσεις, επαινεί, υπενθυμίζει, δένεται· μέχρι που καταλαβαίνει τον πραγματικό ρόλο του: να μετρά τον χρόνο. Κι όταν θελήσει να σταματήσει να μετρά, άραγε ο χρόνος θα υπακούσει;

Μια φτερωτή ιστορία, γεμάτη στιγμές, λεπτά, ώρες και χρόνια, πολλά κου-κου, αγάπη, τέλος και αρχή αλλά κυρίως συνέχεια.