Στη δίνη του χρόνου με τις πολιτικές και τις στρατιωτικές θύελλες, τις πολύβουες παραστάσεις και τον σφυγμό του ημερήσιου Τύπου, ένα ζευγάρι σομόν γόβες περπατούν στητές σε πείσμα των δύσκολων καιρών, έτοιμες να κατακτήσουν αλλά και να κατακτηθούν από τη ζωή. Θέατρο και δημοσιογραφία από την εποχή του Ίωνα και του Ελευθερίου, μέχρι τον Γεώργιο Παπανδρέου, τους Γλύξμπουργκ και τη Χούντα, ο χρόνος του βιβλίου σβήνει με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Και η Ελένη μου, μια ακόμη Ελένη της αθωότητας και της θυσίας, διαπερνά σαν αεράκι την ιστορία, σφραγίζει την ηθική της ανθρώπινης ύπαρξης και σε μένα τη συγγραφέα δυναμιτίζει μια ψυχοθεραπευτική διαδρομή βάθους. Τα σομόν γοβάκια θα φορεθούν από τις ηρωίδες στις καθοριστικές στιγμές της ζωής τους και θα πρωταγωνιστήσουν στα δυνατά γεγονότα της ιστορίας μου. Θα περπατήσουν σε λουστραρισμένες σκηνές και αίθουσες εφημερίδων, για να καταλήξουν τελικά μουσειακό είδος που θυμίζει αλλοτινούς καιρούς και παρελθούσες ζωές. Θα χτυπήσουν ρυθμικά μέχρι τις μέρες του covid σ΄έναν λευκό διάδρομο νοσοκομείου, εκεί θα δώσουν το φινάλε της ιστορίας, ικανά να εξηγήσουν και να εξηγηθούν.