Μετριότητες παντοτινές του παρόντος και του μέλλοντος, σας δίνω άφεση αμαρτιών.

Αμαντέους: Ο «εκλεκτός του Θεού», ο ιδιοφυής, ο αιρετικός, ένα τρομαγμένο παιδί, άλλοτε χαριτωμένο άλλοτε ανυπόφορο, εκνευριστικό και αθυρόστομο, υπέρμετρα φιλόδοξο, ωστόσο χαρισματικό.
Σαλιέρι: Λιγότερο ταλαντούχος, φιλόδοξος όμως και δυστυχής, γιατί ξέρει ότι είναι καταδικασμένος να «φτιάχνει από τους μύθους μετριότητες».
Δύο άνθρωποι της τέχνης, δύο κόσμοι που συναντιούνται για να οδηγηθούν στον όλεθρο, στο έργο Amadeus του Πίτερ Σάφερ, σε μετάφραση της Έλενας Καρακούλη, στην οποία βασίζεται η παράσταση του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά.
Στο επίκεντρο του έργου είναι η αγωνιώδης προσπάθεια του ανθρώπου να ξεπεράσει τη μετριότητα, να αγγίξει το μεγαλείο, να φτάσει στον Θεό. Είναι ένα συναρπαστικό έργο για τη φύση του ταλέντου, για την τέχνη, για τη δύναμη της μουσικής. Ένα έργο για την τέχνη λοιπόν και τη δύναμή της να μας ταξιδεύει και να μας μεταμορφώνει.
Σήμερα το έχουμε ανάγκη περισσότερο από ποτέ…