Από κάπου αδιευκρίνιστα ψίθυρος θροΐζει:
«Φρόντισε ν’ αφήσεις πίσω σου κάτι…»
Από κάπου αδιευκρίνιστα η φωνή δυναμώνει:
«Βιάσου ν’ αφήσεις πίσω σου κάτι!»
Από κάπου αδιευκρίνιστα η αγωνία βαριά ανασαίνει:
«Πρόλαβες ν’ αφήσεις πίσω σου κάτι;»
Άραγε θα βρεθεί για μας ένας λυγμός να βεβαιώσει
πως, στ’ αλήθεια, αφήσαμε πίσω μας κάτι;