Κράταγα πάντοτε σημειώσεις και κρατώ.

Πότε με λίγες γραμμές, πότε με σκίτσα, πότε με φωτογραφίες,
πότε με σκέψεις έντονες που μένουν χαραγμένες μέσα μου και εύκολα τις ξαναδιαβάζω.

Είχα πάντοτε μια αίσθηση ανάγκης και υποχρέωσης ότι έπρεπε να κρατώ σημειώσεις.

Δεν βρήκα το χρόνο να ξεκαθαρίσω με τον εαυτό μου γιατί.

Εάν αυτό το έκανα για εμένα ή για τους άλλους, κάποιους άλλους.

Πιθανόν να προτιμούσα την ασάφεια.

Αφήνει η ασάφεια μια πρόσθετη μυστηριακή αίσθηση.

Το ταξείδι στην ζωή σου είναι μυστηριακό έτσι κι αλλιώς.