Σαν το σκύλο με τη γάτα!

Από την πρώτη στιγμή, ο Σεμπάστιαν και η Νίλι ένιωσαν ο ένας για τον άλλον μια αμοιβαία… αντιπάθεια!
Και σαν να μην έφτανε που έπρεπε να συναντιούνται κάθε μέρα στο αρχιτεκτονικό γραφείο όπου εργάζονταν, τώρα, από μια ειρωνεία της τύχης,
είχαν γίνει και συγκάτοικοι.

Η Νίλι δεν άντεχε άλλο να μοιράζεται το σπίτι της μαζί του· η ένταση ανάμεσά τους ήταν αφόρητη! Και, το χειρότερο,
μπορεί να παρίστανε τη δυναμική, απελευθερωμένη γυναίκα, αλλά στην πραγματικότητα αυτή η κατάσταση ήταν εντελώς έξω από τα νερά της.
Έτρεμε στη σκέψη πως κάποια στιγμή ο Σεμπ θα ανακάλυπτε πόσο άπειρη ήταν και θα το χρησιμοποιούσε προς όφελός του.
Γιατί, απ’ ό,τι έδειχναν τα πράγματα, σκόπευε να εκμεταλλευτεί όλα τα πλεονεκτήματα της συγκατοίκησής τους!