Το βιβλίο αναλύει μια από τις εξαίρετες παραστάσεις -τα τεκμήρια- που διαθέτουμε στο ορθόδοξο θρησκευτικό πνεύμα για την εκδίπλωση του οικονομικού φρονήματος εντός μιας ισχυρής ελληνικής κοινότητας, αυτή της Μασσαλίας. Πρόκειται για έναν επιμερισμένο πνευματικό χώρο στην ευρωπαϊκή οικονομική και κοινωνική οργάνωση του 19ου αιώνα, την ορθόδοξη ελληνική κοινότητα και ένα αντιπροσωπευτικό φορέα του πνεύματος αυτού, την Ελληνική Κοινότητα της Μασσαλίας συγκροτημένης σε Εκκλησία. Το από την ενορία στο χρηματιστήριο ζήτημα ίσταται ιστοριογραφικά χάρη στη διαφορετικότητα και την εξέλιξη που χαρακτηρίζει, από το 1820 μέχρι το 1910, τα πρόσωπα-μέλη της Κοινότητας της Μασσαλίας, τα βουλεύματα για τους κανονισμούς λειτουργίες της Κοινότητας λαϊκών και ιερωμένων, τις κοινοτικές πρακτικές για τη μέριμνα της υγείας, της εκπαίδευσης ή της φιλανθρωπίας, τις ιεροτελεστικές απαιτήσεις και τον τρόπο τέλεσης των ορθόδοξων διδασκαλιών, την ορθή σύνταξη των πρακτικών των Γενικών Συνελεύσεων, της ημερήσιας διάταξης και της θεματικής κατάστασής τους, τη μετάπτωση από την οριζόντια λογιστική αναφορά στην κάθετη και διπλογραφική με λανθασμένες ή άδηλες κατηγοριοποιήσεις· ορθοποδεί από το λανθάνοντα “διάλογο” των μελών έργω και πίστει στην περί δικαιώσεως διδασκαλίας.