Αγαπητές αναγνώστριες, αγαπητοί αναγνώστες, ένας σοφός έλεγε κάποτε πως ο άνθρωπος είναι ένα όν μυθοδίαιτο, δηλαδή τρέφεται με μύθους, του αρέσει να λέει μύθους, και μυθοποιητικό, δηλαδή αγαπά να φτιάχνει μύθους. Αυτή η παραμυθία δημιουργήθηκε ένα βράδυ που ένα χέρι άγγιξε την πονεμένη κοιλίτσα ενός κοριτσιού και οι πόνοι του σιγά-σιγά υποχώρησαν. Το ευεργετικό αυτό χέρι ανήκε σε ένα αγόρι, που η ομορφιά της ψυχής του δημιούργησε ένα αλφάβητο ευτυχίας. Όταν οι πόνοι του κοριτσιού καταπραΰνθηκαν από το χέρι-βάλσαμο, “θα ήθελες να μου πεις ένα δικό σου παραμύθι;” ρώτησε το κορίτσι. “Μα εσύ τα καταφέρνεις καλύτερα σ’ αυτό”, αποκρίθηκε το αγόρι. “Καλά!” είπε το κορίτσι, “το παραμύθι που θα σου πω είναι το δώρο που θα σου χαρίσω για το θεραπευτικό σου άγγιγμα”.