“Το 1989 ο Κώστας Μουρσελάς, ήδη διακεκριµένος θεατρικός συγγραφέας, εκδίδει τα Βαµµένα κόκκινα µαλλιά, το πρώτο του µυθιστόρηµα, και µας συστήνει έναν από τους πιο αξιοµνηµόνευτους χαρακτήρες της ελληνικής λογοτεχνίας: Εµµανουήλ Ρετσίνας, ο επονοµαζόµενος Λούης, η µετενσάρκωση του Αλέξη Ζορµπά στη µεταπολεµική Αθήνα, ένας σχεδόν ωραίος, σχεδόν τεµπέλης, σχεδόν αγράµµατος, σχεδόν άθεος. Μαζί µε τον Κωνσταντίνο Μανολόπουλο, τον διανοούµενο, και την ωραία Μάρθα είναι οι ήρωες µιας ιστορίας πάνω στην οποία θα στηθεί η τοιχογραφίας µιας ολόκληρης εποχής.

…ο κατεξευτελισµός της γυναίκας µέσα από την αφήγηση του Μουρσελά. Δεν είναι η στάση του συγγραφέα, είναι η στάση µιας σεξουαλικά πεινασµένης, λυσσασµένης αρσενικής γενιάς, πορνοδίαιτης και βωµολόχας, µιας γενιάς που έλιωσε τα πόδια της στις «µπουρδελότσαρκες» και που µόνο τη µάνα-γυναίκα σεβόταν…

Η σωτηρία αυτής της κοινωνίας ήταν αυτή η σχεδία βίου, το ξυλάρµενο σωσίβιο, το πιάσιµο της καλής, το βόλεµα ή το άρπαγµα της ευκαιρίας. Ένας λαός έρµαιος στον τυχοδιωκτισµό της πολιτικής, ελπίζοντας µόνο στη λαχειοφόρο τύχη και στο δυάρι µε λουτροκαµπινέ.”