Στην σειρά “Αν διάβαζα ποιητές της γενιάς του ’30” o Αλέξης Κυριτσόπουλος εμπνέεται από τους στίχους των μεγάλων ποιητών της γενιάς του ’30 και γράφει παραμύθια με φόντο τις μοναδικές του εικόνες.

«Όταν διαβάζοντας τα ποιήματα του Νίκου Εγγονόπουλου έφτασα στο ΠΕΡΙ ΥΨΟΥΣ, σαν να ξεπήδησε μπροστά μου ο ίδιος ο Εγγονόπουλος. Μήπως τα ποιήματά του δεν είναι πασχαλινά χαλκούνια; νυχτερινά υπέρλαμπρα μετέωρα του αττικού ουρανού; Το χέρι του που γράφει δεν είναι λαμπρό μέσ᾿ στον ήλιο, και φωτεινό από αστραφτερά πυροτεχνήματα τη νύχτα; Όταν μιλά δεν ρημάζουν το παν φοβεροί σεισμοί; Ηφαίστεια δεν ξεπετιούνται στο Περού και ξερνάνε στα ουράνια την οργή τους; Μήπως ο Νίκος Εγγονόπουλος δεν είναι ο γιος του στρατηγού Μπολιβάρ; Μέσα στη σκιά, στα σκοτεινότερα στενά της αγοράς, πίσω από τη μάσκα του ιταλού πυροτεχνουργού – κου-κου, σε γνωρίσαμε, ευγενικέ κύριε Εγγονόπουλε!» Α.Κ.

Με αυτά στο νου του, ο Αλέξης Κυριτσόπουλος γράφει την ιστορία ενός ποιητή που ήθελε να στέλνει αστέρια στον ουρανό. Bεγγαλικά! Αστραπές, πεφταστέρια και θρύψαλα φεγγαριού είναι τα υλικά που διαλέγει για να στολίσει τον ουρανό με πυροτεχνήματα και λαμπερά ποιήματα.