Στη χαρακτηριστική αγωνία του ανθρώπου να διερευνήσει τα σχετικά με τη Δημιουργία του κόσμου και του είδους του, έχουν δοθεί πολλές και διαφορετικές μεταξύ τους απόπειρες ερμηνείας από ορισμένα από τα ισχυρότερα πνεύματα της παγκόσμιας Ιστορίας.
Η παρούσα μελέτη επιχειρεί να προσεγγίσει τις θέσεις του Μεγάλου Βασιλείου για τη Δημιουργία του κόσμου. Στις Ομιλίες εις την “Εξαήμερον”, ο σοφός Ιεράρχης παρουσιάζει τη Δημιουργία μένοντας πιστός στο βιβλίο της “Γενέσεως”, αλλά επιχειρώντας παράλληλα να καταστήσει τον λόγο του σαφή και κατανοητό, χωρίς όμως επικίνδυνες απλουστεύσεις.
Με σεβασμό στον Λόγο του Θεού, με αγάπη προς τον άνθρωπο και με βαθύτατη γνώση των αρχαιοελληνικών κειμένων, ο Μέγας Βασίλειος μας παρέδωσε κείμενα με μεγάλη ιστορική, φιλολογική, θεολογική άλλα και γεωλογική αξία. Μίλησε για τη Δημιουργία βασιζόμενος σε παρατηρήσεις και γνώσεις της εποχής του που δεν παραδίδονται από άλλες πηγές και φαίνονται εξαιρετικά πρωτοποριακές.
Στο παρόν βιβλίο παρουσιάζονται οι θέσεις του Μεγάλου Βασιλείου σε συσχετισμό με τα δεδομένα των σύγχρονων Γεωεπιστημών, χωρίζοντας το υλικό σε ενότητες, με βάση τη σειρά των “Ομιλιών”, αλλά και με βάση την αλληλουχία της Δημιουργίας, όπως παρουσιάζεται στη “Γένεση”. Έτσι, ο συγγραφέας αναφέρεται στη δημιουργία και τη σχέση Ουρανού και Γης, στη δημιουργία του φωτός, των θαλασσών, των αστέρων, στην εμφάνιση της βλαστήσεως και, τέλος, των έμβιων όντων και του ανθρώπου. Στην αρχή κάθε ενότητας παρατίθενται τα αποσπάσματα από τις “Ομιλίες” του Μεγάλου Βασιλείου στο πρωτότυπο αλλά και σε νεοελληνική απόδοση και ακολουθούν οι γεωλογικές προσεγγίσεις του συγγραφέα.