Τράπεζα και κυβέρνηση με κατέστρεψαν. Όπως έχουν καταστρέψει τη μισή αγορά. Όχι, όχι, μην τους δικαιολογείς. Με αυτούς έγινε η καταστροφή. Με την αριστερή κυβέρνηση. Ώρες ώρες, ρε Κοσμά, νιώθω τελειωμένος. Πεθαμένος από τώρα.

– Μα τι μου λες “Σύνελθε, Νίκο, βρες κάποια δουλειά να περάσει η κρίση”; Έχεις επίγνωση τι μου λες; Δεν υπάρχει τίποτα να βρω. Κι αν βρω κάτι, θα παίρνω τριακόσια ευρώ. Δεν θέλω να βρω. Καλύτερα να πεθάνω της πείνας. Τα σημερινά μεροκάματα δεν είναι να δουλεύεις ο ίδιος. Είναι να στήνεις επιχειρήσεις. Να δουλεύουν οι άλλοι.

Πώς αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες όσοι έχουν πληγεί από την κρίση;
Τι τρόπους μηχανεύονται για να αντισταθούν, να αποδράσουν, να επιβιώσουν και τι δικαιολογίες εφευρίσκουν όταν υποκύπτουν;

Στα 32 διηγήματα ο συγγραφέας επιδιώκει να αποτυπώσει τα αθέατα αντανακλαστικά μιας κοινωνίας σε κρίση.
Καταστάσεις και κυρίως πρόσωπα, θύματα και θύτες.