Στην πραγματικότητα, ένα επικοινωνιακό γεγονός μπορεί να εμπλέκει και τη γλώσσα ή και όχι· ακολουθεί νόρμες, υπακούει σε κανόνες που διέπουν στάσεις, πράξεις, ενέργειες και διαδικασίες, συμπλέκει, δηλαδή, τη λειτουργία διαφόρων κωδίκων και σημείων και αντανακλά ένα πολύπλοκο σύνολο συμβολικών συστημάτων που μοιράζονται τα μέλη μιας ομάδας ή μιας κοινότητας. Για να επιτευχθεί η επικοινωνία, προαπαιτείται η εκατέρωθεν κατάκτηση αυτών των κανόνων, που επιτρέπουν την από κοινού δημιουργία της σημασίας.
Ειδικά στην περίπτωση της επικοινωνίας στα περιβάλλοντα των νέων τεχνολογιών, αυτοί οι κανόνες δεν ταυτίζονται με τους κοινωνικούς κανόνες των ανθρώπινων γλωσσικών και μη συναλλαγών, αλλά ιδιάζουν στο εκάστοτε μέσο που χρησιμοποιείται. Άλλωστε και η ίδια η γλώσσα φαίνεται να αποκτά καινοφανή χαρακτηριστικά, άγνωστα ως τώρα.
Αντιλαμβάνεται λοιπόν κανείς ότι το περιεχόμενο ενός προγράμματος γλωσσικής εκπαίδευσης δεν αποσκοπεί στην απόκτηση γλωσσικών και μόνο γνώσεων, αλλά σε κάτι πολύ πιο σύνθετο, που αποτελεί αυτό που θα μπορούσε κανείς να ονομάσει “ένταξη στην τοπική κουλτούρα”, δηλαδή στην ανάπτυξη της ικανότητας επικοινωνίας στο συγκεκριμένο περιβάλλον.