Οι σχέσεις γονέων και παιδιών ήταν πάντοτε κρίσιμες και φορτισμένες. Στις μέρες μας τα πράγματα έχουν επικίνδυνα χειροτερέψει. Γιατί, ενώ αμφισβητήθηκαν και αναθεωρήθηκαν χωρίς επαρκή μελέτη και γνώση οι παλιές αντιλήψεις γι’ αυτές, εφαρμόζονται νέες αντιλήψεις, που δεν έχουν προηγουμένως δοκιμαστεί και αποδεικνύονται ακατάλληλες. Οι νέες αυτές αντιλήψεις που επεκράτησαν, έχουν αποδειχτεί συχνά πιο ολέθριες από τις παλιές. Το αποτέλεσμα είναι γονείς και παιδιά να “ψηλαφούν εν αορασία” στα σκοτάδια αυτής της συγχύσεως.

Οι συγγραφείς αυτού του βιβλίου επιχειρουν να προσφέρουν μια καθοδηγητική βακτηρία στους γονείς και τα παιδιά που ψηλαφούν. Το κάνουν με δέος, συνεπικουρούμενοι από μια πλούσια αναφορά στην πατερική σοφία και παράδοση και στη σύγχρονη ψυχολογία και με την επίγνωση ότι παρόμοιες εξ ίσου καλοπροαίρετες προσπάθειες εξελίχτηκαν σε παγίδες που δυσκόλεψαν ακόμη περισσότερο τα βήματα των ψηλαφούντων…