“…Μετά από ένα χρόνο περίπου, νοικιάσαμε ένα εξαιρετικό σπίτι. Στην οδό Ιπποκράτους και Φαναριωτών, μια διώροφη μονοκατοικία που ‘μοιαζε με πύργο μεσαιωνικό, γιατί στην κάτω γωνιά είχε έναν πυργίσκο. Αυτός ο πυργίσκος και ένα τεράστιο υπόγειο με απέραντες ντουλάπες γύρω-γύρω που κλείνανε με συρταρωτές πόρτες, όπως τα φορτηγά βαγόνια των τραίνων, μας παρηγόρησαν εμάς, τα παιδιά, για την απώλεια της αυλής. Κρίμα που δεν το διατήρησαν, ένα τόσο ωραίο σπίτι. Έγινε, όπως και τόσα άλλα πανέμορφα σπίτια, πολυώροφη πολυκατοικία…”