Αμφισβητώντας την παραδοσιακή οργάνωση της σχολικής διδασκαλίας, που προϋποθέτει μια κατάτμηση της γνώσης σε ανεξάρτητα διδακτικά αντικείμενα, πολλοί εκπαιδευτικοί και θεωρητικοί της εκπαίδευσης εξερευνούν, εδώ και μερικά χρόνια, τους δρόμους που ανοίγουν οι έννοιες της “διαθεματικότητας” και της “διεπιστημονικότητας”.

Αυτό το βιβλίο επιχειρεί να ενισχύσει την εν λόγω δυναμική αναπτύσσοντας:
– έναν επιστημολογικό στοχασμό που φωτίζει τις έννοιες αυτές και τις σχετικές διδακτικές προσεγγίσεις,
– μια ειδική μεθοδολογία για την επίτευξη της δικτύωσης των γνώσεων (διαθεματικότητα),
– συνθήκες ευνοϊκές για τη μεταφορά εργαλείων από ένα επιστημονικό πεδίο σε ένα άλλο (διεπιστημονικότητα),
– διδακτικές προτάσεις και στους δύο αυτούς τομείς.

Οι συγγραφείς, μετέχοντας ταυτοχρόνως στον ενθουσιασμό και στον πραγματισμό των ανθρώπων του χώρου, θα ήθελαν να συμβάλουν στη θεμελίωση μιας διδακτικής της διαθεματικότητας. Αυτό το έργο απευθύνεται ιδιαιτέρως στους διδάσκοντες στις τελευταίες τάξεις της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Είναι το αποτέλεσμα της εργασίας τριών συγγραφέων διαφορετικών ειδικεύσεων. Έγινε αντικείμενο επεξεργασίας στο πλαίσιο του Centre Interfaces, που συνδέεται με το Πανεπιστήμιο του Ναμύρ (Βέλγιο), και συγκροτήθηκε στη διάρκεια επιστημολογικών σεμιναρίων και παιδαγωγικών πρακτικών. Ο Alain Maingain είναι ο εμπνευστής και ο βασικός δημιουργός του.