Το βιβλίο του Κωνσταντίνου Λυμπερόπουλου δεν είναι απλώς μια αντικειμενική παράθεση και ανάλυση των επιστημονικών θεωριών υπό τη μια ή την άλλη τους μορφή. Είναι ένα κείμενο κριτικής. Μιας κριτικής που χωρίς εμπάθεια ή προκατάληψη διαπιστώνει πόσο οι πολιτικές πραγματικότητες της οικονομίας, της στρατηγικής ισχύος, της ισχύος, της ισορροπίας ή έλλειψης ισορροπίας δυνάμεων σε παγκόσμια κλίμακα, αλλά και των εσωτερικών ρευμάτων, διαμορφώνουν τη χάραξη και την άσκηση της εξωτερικής πολιτικής. Και επειδή ακριβώς αυτές οι πολιτικές πραγματικότητες πέρασαν στα μεταπολεμικά χρόνια από αλλεπάλληλες ριζικές μεταβολές, η επιστημονική ανάλυση του διεθνούς γίγνεσθαι τρέχει να τις παρακολουθήσει. Πολύ σωστά ασθμαίνοντας τα τελευταία τμήματα της εργασίας επιγράφονται “Η κρίση της αγγλοσαξονικής επιστήμης” και πιο κάτω “Η ουτοπία της παγκόσμιας διακυβέρνησης”.
Αυτή καθ’ εαυτή η κριτική στάση απέναντι στην πολιτική επιστήμη, όπως την διατυπώνει ο Λυμπερόπουλος, είναι μια βαθιά και τεκμηριωμένη ανάλυση των πραγμάτων. Προχωρεί όμως και πιο πέρα. Γιατί παράλληλα κάνει πια την κριτική του όχι μόνο στην πολιτική επιστήμη, αλλά και στην πολιτική πράξη, όπως τη βλέπουμε καθημερινά να ασκείται στο διεθνή χώρο από τις ΗΠΑ. Έτσι, αυτό που αρχίζει και προχωρεί σαν ένα “επιστημονικό” σύγγραμμα γίνεται τελικά ένα “πολιτικό” κείμενο με ξεκάθαρη τοποθέτηση του συγγραφέα. Εδώ πια δεν μιλάει ο μελετητής των επιστημονικών δεδομένων. Μιλάει ο πεπειραμένος χειριστής της διπλωματικής πρακτικής. Γι’ αυτό τα όσα λέει αξίζουν να συγκρατήσουν την προσοχή μας.