Ο χορός του θανάτου άρχισε πριν από πέντε μέρες, στην αρχή της μεγάλης γιορτής των Πανιωνίων. Αν με ρωτούσες τότε, σίγουρα δεν θα μπορούσα να μαντέψω ποτέ ότι τα πράγματα θα εξελίσσονταν έτσι. Όλο τον ανοιξιάτικο μήνα του Θαργηλιώνος δούλευα κάτω από το άγρυπνο μάτι του αρχιερέα Κρίασου, ώστε να ετοιμάσω τους ιερούς χώρους του Πανιωνίου για τη γιορτή και τους μεγάλους αθλητικούς αγώνες. Αθλητές και θεατές από τις δώδεκα πόλεις της Ιωνικής Συμμαχίας θα συνέρρεαν στην γιορτή, τη μεγαλύτερη από όλες τις θρησκευτικές εκδηλώσεις σε τούτο το μέρος του Ελληνικού Κόσμου. …

Αθλητές, υποστηρικτές, θεατές και όλοι όσοι ήθελαν να βγάλουν λεφτά άρχισαν να καταφτάνουν στην Πριήνη μια βδομάδα πριν την έναρξη Αγώνων. Ο καθένας ερχόταν για διαφορετικό λόγο, με διαφορετικά όνειρα και ελπίδες και με ό,τι μεταφορικό μέσο υπήρχε…

Ποιος να το φανταζόταν πως σ’ εμένα, έναν ασήμαντο βοηθό ιερέα θα έπεφτε ο κλήρος να βρω τον φονιά του καλύτερου αθλητή μας που αναστάτωσε ολόκληρη την Πριήνη και μίανε τους ιερούς μας αγώνες; Ποιος θα το φανταζόταν ότι ανάμεσα στους υπόπτους θα ήταν δυο από τις ωραιότερες αρχοντοπούλες μας που διεκδικούσαν μια θέση στην άστατη καρδιά του άτυχου γόη αθλητή…

Ένα ιστορικό μυθιστόρημα μυστηρίου που διαδραματίζεται στην αρχαία Πριήνη, από την πέννα ενός γνώστη της αρχαίας Ελλάδας.