Στην άκρη άκρη των λέξεων, στην αρχή ή στο τέλος μιας ιστορίας, είναι ένα μικρό σπιτάκι ολομόναχο. Εκεί μένει ο ποιητής των παραμυθιών. Αυτός που παίρνει τις αλήθειες και τους βάζει ρούχα παραμυθένια.

Μια βραδιά χάθηκα κι εγώ στο δάσος μιας ιστορίας και προσπαθώντας να βγω, βρέθηκα στο σπιτάκι του. Χτύπησα την πόρτα του και με καλοδέχτηκε. Τι σπίτι! Παραμυθένια ομορφιά! Με έβαλε να κοιμηθώ?σε ένα στρώμα από λέξεις.

Το πρωί όταν ξύπνησα, ανάλαφρη και σαν να είχα ξαναγεννηθεί,?τον ευχαρίστησα και εκείνος με κέρασε πέντε έξι, έξι εφτά, εφτά οχτώ…ιστορίες για πρωινό. Κι εγώ μαζί σας θα τις μοιραστώ.

Αυτό το βιβλίο είναι ένα στρώμα από λέξεις που σαν μαγικό χαλί?μάς ταξιδεύει.