Ο τουρισμός αποτελεί σήμερα ένα πολυσύνθετο ανθρωπογενές φαινόμενο και έχει εξελιχθεί σ’ έναν σημαντικό οικονομικό και αναπτυξιακό παράγοντα, συντελεστή κοινωνικών αλλαγών και φορέα πολιτισμικών σχέσεων. Ο τουρισμός αμβλύνει το φαινόμενο της εσωτερικής μετανάστευσης του πληθυσμού, δημιουργεί έργα υποδομής και υποδοχής και αποτελεί βασικό κίνητρο και ουσιαστικό μέσο για τη διατήρηση του πολιτισμικού κεφαλαίου. Ωστόσο, πολλές είναι οι φορές που έχει επικριθεί ότι απειλεί σοβαρά την ακεραιότητα της φυσικής και πολιτισμικής κληρονομιάς και προκαλεί διεθνείς αλλά και εγχώριες μετακινήσεις του πληθυσμού.

Λύση στις παραπάνω, ενδεχόμενες, αρνητικές συνέπειες μπορούν να δώσουν οι εναλλακτικές και ήπιες μορφές τουρισμού, ξεκινώντας μια προσπάθεια δημιουργίας νέων τουριστικών προϊόντων που συνδέονται με την ανάγκη της διατήρησης των ωφελειών από την τουριστική εκμετάλλευση στα χέρια της τοπικής κοινωνίας και με την προστασία του περιβάλλοντος, φυσικού και δομημένου.

Σκοπός του παρόντος βιβλίου είναι η διερεύνηση του εναλλακτικού και ήπιου τουρισμού σε θεωρητικό και πρακτικό επίπεδο καθώς και της σημασίας του για τις τοπικές κοινωνίες της υπαίθρου. Παράλληλα, σκοπός του βιβλίου είναι η μελέτη ορισμένων νέων μορφών τουρισμού (αγροτουρισμού, οικοτουρισμού, οικο-αγροτουρισμού και πολιτισμικού τουρισμού) και τα αποτελέσματά τους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτισμική ανάπτυξη της ελληνικής οικογένειας και της υπαίθρου γενικότερα.