Ο Αλέξανδρος είναι νεκρός. Η φωτιά από τους ουρανούς έσβησε. Γύρω από το σώμα του μαζεύονται οι στρατηγοί, οι σατράπες, οι βασιλικές σύζυγοι. Διψούν για εξουσία και γη. Μόνο ο Βαγώας, ο μικρός Πέρσης που πενθεί στη σκιά, δεν θέλει τίποτα. Καθώς η λαμπερή, φλογερή παρουσία του Αλέξανδρου περνάει στο χώρο του μύθου, οι επιτάφιοι αγώνες αρχίζουν με μεγάλο ανταγωνισμό. Με τους υποβλητικούς Επιτάφιους Αγώνες, η Μαίρη Ρενώ συμπληρώνει το ξαναζωντάνεμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Τώρα που η Τριλογία της έχει ολοκληρωθεί, είναι ολοφάνερο ότι η “Αλεξανδριάδα” της είναι ένα από τα πιο απροσδόκητα πρωτότυπα έργα τέχνης αυτού του αιώνα. Έξοχο και τραχύ, αποδεικνύει για μια ακόμη φορά τη μεγαλοφυΐα του ταλέντου της στο να κάνει το μακρινό παρελθόν να ξαναζεί, χωρίς να χάνει τη γοητεία και τη λάμψη της εποχή του.