Τους χωρίζουν ψηλοί τοίχοι και καγκελόφραχτα παράθυρα.

Όμως μία φορά την εβδομάδα είναι ελεύθεροι να χορεύουν.

Αγγλία, 1911: Στο άσυλο Σάρστον, όπου άντρες και γυναίκες κρατούνται χωριστά πίσω από ψηλούς τοίχους και καγκελόφραχτα παράθυρα, υπάρχει μια πανέμορφη αίθουσα χορού.
Κάθε Παρασκευή, οι τρόφιμοι συγκεντρώνονται εκεί και χορεύουν.

Ο Τζον και η Έλλα –δυο άνθρωποι που δεν θα έπρεπε καν να βρίσκονται εκεί– συναντιούνται σ’ αυτή την αίθουσα και ο χορός αλλάζει τη ζωή τους για πάντα.

Ο Τζον αρχίζει να της γράφει γράμματα, αγνοώντας ότι η Έλλα δεν ξέρει ανάγνωση. Εκείνη βρίσκει μια φίλη να της τα διαβάζει και τα λόγια του γίνονται η δύναμή της.

Οι Παρασκευές, που περιμένουν με λαχτάρα ν’ αγγίξουν ο ένας τον άλλον, γίνονται ο λόγος για να συνεχίσουν να ζουν. Και η αγάπη που θεριεύει ανάμεσά τους γίνεται εξέγερση και επιβεβαίωση της ανθρωπιάς που τους αρνούνται.

Εμπνευσμένη από μια πραγματική ιστορία Η Αίθουσα χορού θα σας συγκινήσει και θα αγγίξει τις πιο ευαίσθητες χορδές σας.

«Η βρετανική εκδοχή της Φωλιάς του κούκου.» –The Times