Στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας, λέκτορας του Πανεπιστημίου της Άγκυρας, προσεγγίζει το θέμα του «απαλλαγμένος» από την υποχρέωση να το εντάξει στο φάσμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων.

Η ιδιαιτερότητα όμως αυτού του βιβλίου δεν περιορίζεται στον τρόπο προσέγγισης του θέματος, αλλά εντοπίζεται στη θεματική του. Στην ελληνική βιβλιογραφία δεν είναι γνωστή η ύπαρξη και η αντίστοιχη δραστηριότητα των κοινωνικοοικονομικών και πολιτικών δυνάμεων οι οποίες εξέφρασαν μια αντιπολιτευτική δυναμική μετά το 1920, έναντι των αντίστοιχων δυνάμεων που ίδρυσαν την τουρκική δημοκρατία. Μοναδικός εκφραστής των τελευταίων υπήρξε ο Μουσταφά Κεμάλ. Το βιβλίο αναλύει τις δυνάμεις των «μη προνομιούχων», εκείνων που είχαν μπει στο περιθώριο από την ίδρυση της τουρκικής δημοκρατίας και μετά, και οι οποίοι εντέλει εκφράστηκαν πολιτικά μέσω του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Ερντογάν, αποτελώντας τη ραχοκοκαλιά της «δεύτερης δημοκρατίας» στην Τουρκία.