Το 1946 και τα αμέσως επόμενα χρόνια ήταν από τα πιο πικρά της νεοελληνικής ζωής. Η πνευματική κίνηση εξελισσόταν σ’ ένα καταθλιπτικό κλίμα φορτισμένο από τις ιστορικές συνθήκες της εποχής κι από τα κοινωνικο-πολιτικά συμβάντα. Οι πνευματικοί άνθρωποι ζητούσαν ομαδοποιημένα στηρίγματα, μέσα από τα οποία θα μπορούσαν να εκφράσουν ελεύθερα τις θέσεις και τις ιδέες τους. Τότε οι λογοτέχνες της θρυλικής Γενιάς του ’30, μαζί με άλλους ανεξάρτητους ανθρώπους των Γραμμάτων συγκρότησαν την Εθνική Εταιρία των Ελλήνων Λογοτεχνών.

Η Εταιρία μας, στα 70 χρόνια της λειτουργίας της, όδευσε μαζί με ολόκληρο τον ελληνικό λαό στις κρίσιμες και γεμάτες κινδύνους περιόδους της μεταπολεμικής ιστορίας της χώρας μας. Στο μακρύ αυτό χρονικό διάστημα, τα μέλη μας κινήθηκαν με πνεύμα αξιοπρέπειας, σεβασμού προς τους πάντες. Δεν ασχολήθηκαν με ταυτότητες και ιδεολογικές αναφορές. Δημιουργήθηκε έτσι μια βαριά κληρονομιά ποιότητας, για την οποία αισθανόμαστε υπερήφανοι αλλά και υπεύθυνοι. Δεν ήταν εύκολη αυτή η διαδρομή. Τα κατά καιρούς μέλη της Εταιρίας συνάντησαν πολλές φορές εμπόδια και ανεξήγητη πολεμική από παράγοντες (ακόμη κι εκπροσώπους της Πολιτείας) που δεν πίστευαν στην ανεξαρτησία του πνεύματος. Δεν πτοήθηκαν! Συνέχισαν τον δύσκολο δρόμο στην υπηρεσία της ελληνικής πνευματικής παράδοσης. Με αυτές τις αρχές κάθε νέο μέλος -τακτικό, επίτιμο, πάρεδρο, αντεπιστέλλον- που κατά καιρούς εντάχθηκε στην Ε.Ε.Ε.Λ., συνέχισε την πορεία στις κοινές προοπτικές που χάραξαν οι προγενέστεροι και ακολούθησαν οι μεταγενέστεροι.