Το βιβλίο αυτό δεν αποτελεί ένα ακόμα χρονικό της εξέγερσης στο Πολυτεχνείο, δεν είναι καν ιστορικό. Φωτίζει όμως το συγκεκριμένο γεγονός με τρόπο πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα. Η Άννα Μαντόγλου χρησιμοποιεί την κοινωνική ψυχολογία για να μελετήσει τις συνθήκες της εξέγερσης, να αναλύσει τους παράγοντες που καθόρισαν τη γέννησή της και να εντοπίσει τους μηχανισμούς που ενεργοποιήθηκαν πριν και μετά από αυτήν. Με σεβασμό για τους ήρωές της και έχοντας παράλληλα συνείδηση των διαδικασιών ηρωοποίησης και φαλκίδευσης, συμβάλλει στην απομυθοποίηση αλλά και την “αντικειμενικότερη” κατανόηση του ιστορικού αυτού γεγονότος.
“Δεν μπορούμε να φέρουμε τον χρόνο πίσω και να ξαναγράψουμε την ιστορία. Μπορούμε όμως να “αναγνώσουμε” το παρελθόν με διαφορετικά μεθοδολογικά και εννοιολογικά εργαλεία που αποκαλύπτουν νέες διαστάσεις. Δεν υποστηρίζουμε τη γνωστή ρήση ότι “η ιστορία επαναλαμβάνεται”. Η ιστορία κατασκευάζεται από την ενεργή δράση των ατόμων και των ομάδων που έχουν ένα παρελθόν. Εξάλλου, αυτό που είμαστε είναι απόσταγμα του παρελθόντος και όσων έχουν συμβεί μέσα σε αυτό. Το παρελθόν αυτό συντίθεται από άπειρα γεγονότα, σημαντικά και λιγότερο σημαντικά, καθημερινά συμβάντα, πολιτικές και κοινωνικές εντάσεις, οικονομικές κρίσεις. Ποια γεγονότα θα καταγραφούν στην ιστορία και στην κοινωνική μνήμη; Αυτά που μας καθόρισαν ως άτομα, ως πολίτες, ως έθνος. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου συγκαταλέγεται σε αυτά και συμβολίζει την αντίσταση στην καταπίεση και τη διεκδίκηση της δημοκρατίας”.