Το παρόν βιβλίο αναφέρεται στα ταραγμένα χρόνια που έζησε η Βυζαντινή αυτοκρατορία μετά τον θάνατο του Βασιλείου Β’ του Βουλγαροκτόνου ως και την A’ Σταυροφορία.

Το κορυφαίο γεγονός για τη γηραιό αυτοκρατορία αυτή την περίοδο ήταν η μάχη του Μαντζικέρτ, καθώς η μάχη αυτή έμελλε να είναι η αρχή του τέλους της παρουσίας της στον χώρο της Μικράς Ασίας και κατ’ επέκτασιν της ίδιας της αυτοκρατορίας, αφού η Μικρά Ασία ήταν η πιο πλούσια και η βασική περιοχή στρατολόγησης ανδρών για τον στρατό της αυτοκρατορίας.

Η μάχη αυτή άνοιξε την πόρτα στους τότε Τούρκους νομάδες να εγκατασταθούν στη Μικρά Ασία, και από τότε μέχρι σήμερα αυτοί είναι ο κύριος αντίπαλος των Ελλήνων. Επομένως, μέχρι σήμερα ο ελληνισμός βιώνει τις συνέπειες της μάχης αυτής.

Η μάχη του Μαντζικέρτ έγινε στις 26 Αυγούστου 1071 και, όπως αποδεικνύει το παρόν βιβλίο, εάν η τότε πολιτική ηγεσία ήταν ικανή και λιγότερο κοντόφθαλμη, η ήττα αυτή θα ήταν όπως και τόσες άλλες που είχε γνωρίσει στο πεδίο της μάχης η Βυζαντινή αυτοκρατορία, αλλά είχε καταφέρει να ξεπεράσει.