Ο Marc Ferro πρώτος, αλλά και άλλοι θεωρητικοί, όπως ο Edgar Morin και ο Pierre Sorlin υποστηρίζουν ότι ο κινηματογράφος μπορεί να μας αποκαλύψει πολλά για την ιστορία, την πολιτική, την ιδεολογία. Κάθε ταινία ακόμη και αυτή που παρουσιάζεται ως επιφανειακά ουδέτερη είναι φορέας μιας ιδεολογίας και λειτουργεί ως αντανάκλαση των πεποιθήσεων και των μηχανισμών της κοινωνίας, ως καταγγελία και ως προειδοποίηση ή στην αντίθετη περίπτωση ως εφησυχασμός.
Η Μικρασιατική εκστρατεία, η καταστροφή, η έξοδος των Ελλήνων από τις πατρογονικές τους εστίες και η προσφυγιά που αποτελούν μια από τις πλέον δραματικές σελίδες της νεότερης ελληνικής ιστορίας προκάλεσαν και το κινηματογραφικό ενδιαφέρον. Φωτογράφοι, ζωγράφοι και οπερατέρ, Έλληνες και ξένοι κατέγραψαν, ο καθένας από τη δική του σκοπιά τα ιστορικά συμβάντα που προβλήθηκαν στις κινηματογραφικές αίθουσες ως “κινηματογραφικά επίκαιρα”. Αργότερα ο ελληνικός κινηματογράφος μας έδωσε ταινίες μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ με σημείο αναφοράς τη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο.