1854: Μια επιδημία χολέρας ξεσπά στην Αθήνα και στον Πειραιά και σπέρνει τον πανικό και τον θάνατο στους δύστυχους κατοίκους της πρωτεύουσας. Το σύντομο αυτό αφήγημα, που στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα, αποτελεί ένα από τα πιο εντυπωσιακά δείγματα της γραφής του Εμμανουήλ Λυκούδη (1849-1925). Περιγράφει με δραματικό τρόπο την κατάσταση στην Αθήνα κατά τη διάρκεια της επιδημίας, που κατά τους ιστορικούς μεταδόθηκε από τα ξένα στρατεύματα.

«Δυστυχισμένη θεοκατάρατη χρονιά. Ποιος θα λησμονήση τι κακά έσυρε μαζί της; Είναι κάτι χρόνοι, όπου τραβούν οπίσω τους τα βάσανα, τις συμφορές, αλυσίδα βαρειά, ατέλειωτη αλυσίδα που σέρνεται στα στήθια.

… Πώς μας ήρθε λοιπόν η θεοκατάρατη Ξένη; Πολλά λένε. Αλλά περισσότερο επιστεύθηκε πως μπήκε κρυφά επιβάτης και κρύφτηκε κάτω βαθειά, στο μπαλαούρο, μέσα σε μια καμαρωμένη φρεγάδα, χυτή, χαριτωμένη, που ήρχουνταν στον Πειραιά φορτωμένη στρατό για την Κριμαία.»