Η προκείμενη, δεύτερη, έκδοση συμπληρώνει την πρώτη εκείνη κατάδυση στο ιδιοφυές συγγραφικό κατόρθωμα ενός πολύτιμου φίλου, η οποία αποτυπώθηκε πριν από είκοσι ένα χρόνια, με την ασυναγώνιστη τυπογραφική μαστοριά του Φίλιππου Βλάχου. Θα πρέπει ίσως να ονομαστεί μεταθανάτια, καθώς συμπληρώθηκε ήδη ολόκληρη επταετία από τον παράλογο χαμό του Γιώργου Χειμωνά, που συγκλόνισε δικούς και φίλους. […]

Αν έχει νόημα μια όψιμη ομολογία για τούτο το πόνημα, συμπυκνώνεται ίσως στην ελπίδα ότι δεν παραβαίνει την καθοριστική αρχή του πρωτότυπου έργου όπου ο λόγος παράγεται και προάγεται πάντα εξ επαφής με την υποκείμενη ζωική εμπειρία, που περιέχει και την πρόγνωση του θανάτου. Η πρόγνωση λειτουργεί τώρα ως επίγνωση, δίνοντας μιαν άλλη διάσταση στην ανάγνωση του έργου που άφησε μπροστά μας ο Γιώργος Χειμωνάς.

Δ. Ν. Μ.
Ιούνιος 2007