Σήμερα είναι Κυριακή και έχουμε πάει σ” ένα εστιατόριο. Όλοι τρώνε χαρούμενοι. Εγώ έχω μία μπουκιά στο στόμα μου, όμως δεν τη μασάω, δεν την καταπίνω αλλά και ούτε τη φτύνω. “Ροδούλα, τι πείσμα είναι πια αυτό;” λέει ο μπαμπάς. “Δεν ήρθαμε στο εστιατόριο για να φας γαριδάκια…” Εγώ δεν απαντώ. Πώς να μιλήσω έτσι μπουκωμένη που είμαι;