Τα κείμενα του βιβλίου γράφτηκαν με αφορμή την έκδοση αξιόλογων έργων σημαντικών συγγραφέων (όπως των Μαρσέλ Γκοσέ, Ρόναλντ Ντουόρκιν, Νίκου Πουλαντζά, Αλμπέρ Καμύ, Τέρι Ίγκλετον, Ζίγμουντ Μπάουμαν, Τσβετάν Τοντορόφ, Σιμόν Βέιλ, Πιερ Ροζανβαλόν, κ.ά), που προσφέρουν ένα ισχυρό ερέθισμα για θεωρητικό και πολιτικό αναστοχασμό.

Το κοινό νήμα που διαπερνά τα κείμενα του βιβλίου είναι η αναζήτηση πνευματικών αντίδοτων στην αποθάρρυνση και τη μοιρολατρική παραίτηση μπροστά στο σύνδρομο αδυναμίας της πολιτικής, που γεννάει η βαθιά κρίση που ζούμε. Η κρίση κατέδειξε, μεταξύ άλλων, ότι δεν γνωρίζαμε και πολλά πράγματα για την πραγματική κατάσταση της οικονομίας και της κοινωνίας, ότι το μικρό απόθεμα των ιδεών μας παρουσίαζε μεγάλα και ανησυχητικά κενά.

Στο μέτρο που κλονίζουν εδραιωμένες βεβαιότητες και υποχρεώνουν σε οδυνηρές αναθεωρήσεις, οι καταστάσεις κρίσης μπορεί να ευνοήσουν το πνεύμα της κριτικής έρευνας και τη διανοητική εφευρετικότητα και καινοτομία. Ή, τουλάχιστον, μπορεί να μας βοηθήσουν να απαλλαγούμε από την αυτάρεσκη ψευδαίσθηση ότι ήδη γνωρίζουμε και κατανοούμε τον κόσμο. Σε κάθε περίπτωση, μας υποχρεώνουν να αναθεωρήσουμε πολλές παγιωμένες πεποιθήσεις, που μέχρι πρόσφατα έμοιαζε να διαθέτουν ακλόνητο κύρος. Συνειδητοποιούμε έτσι ότι επιβάλλεται να ασχοληθούμε ξανά με το δύσκολο και επίπονο έργο της κριτικής κατανόησης του κοινωνικού κόσμου, απορρίπτοντας τη συμβατική “σοφία” που μας μεταβιβάζει μια κατεστημένη αυθεντία.