Στις 12:15 το βράδυ της επόμενης Τρίτης, σκοπεύω να περάσω πάνω από τη Νέα Ορλεάνη. Όντας απέραντα σπλαχνικός, θα κάνω σε εσάς τους ανθρώπους μία μικρή πρόταση:
Έχω μεγάλη αδυναμία στη μουσική τζαζ.
Ορκίζομαι σε όλους τους διαβόλους του Κάτω Κόσμου πως θα χαρίσω τη ζωή σε όλους εκείνους, στα σπίτια των οποίων θα ξεφαντώνει μία ορχήστρα τζαζ την ώρα που μόλις ανέφερα.
Ένα πράγμα είναι βέβαιο: ορισμένοι από εσάς, που δεν θα ακούνε τζαζ το βράδυ της Τρίτης, θα νιώσουν πάνω τους βαρύ τον πέλεκυ.

Εμπνευσμένο από μία αληθινή ιστορία, το βιβλίο Η τζαζ του δολοφόνου, με φόντο μία μαγευτική Νέα Ορλεάνη που πλημμυρίζει από τζαζ και γίνεται έρμαιο στα χέρια των συμμοριών, είναι ένα φιλόδοξο, συναρπαστικό μυθιστόρημα αγωνίας.

Ένα γοητευτικό πορτρέτο μιας ζωντανής και αιθέριας πόλης. Απλά καθηλωτικό.
The Guardian