Η Χόλι αγαπούσε τα πρωινά, αγαπούσε και τα μεσημέρια.
Ακόμα και τα βράδια ήταν πολύ όμορφα…
Ώσπου μια παγωμένη μέρα, ο μπαμπάς είπε:
«Πρέπει να φύγω, Χόλι. Θα είσαι, όμως, πάντα κοντά μου».
«Αφού θα είμαι εδώ, πώς θα είμαι και με τον μπαμπά μου;» αναρωτήθηκε το πιγκουινάκι και, δίχως να χάσει χρόνο, έβαλε ό,τι πολύτιμο είχε σε ένα κόκκινο σακίδιο.