“Όλα αυτά τα φαντάστηκα πριν από δεκαπέντε χρόνια. Τότε η Ουτοπία φαινόταν να βρίσκεται μακριά. Την είχα τοποθετήσει 600 χρόνια από τώρα, στο μέλλον. Σήμερα όμως δεν φαίνεται τόσο μακρινή.

Ο τρόμος μπορεί να κρέμεται πάνω από τα κεφάλια μας μέσα σ’ έναν αιώνα. Κι αυτό, αν γλιτώσουμε από το κομμάτιασμα μιας τεράστιας έκρηξης στο μεταξύ. Αν δεν συγκεντρωθούμε και δεν χρησιμοποιήσουμε την επιστήμη σαν βοήθημα για τη δημιουργία μιας νέας, αυτόνομης ράτσας, θα ‘χουμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε πολλές δικτατορίες, ολοκληρωτισμούς, που θα στηρίζονται στον τρόμο και τον φόβο της ατομικής βόμβας και των συνεπειών της, ή σ’ έναν υπερολοκληρωτισμό, που γεννιέται από το κοινωνικό χάος, την τεχνολογία γενικά και την ατομική επανάσταση ειδικά, και εξελίσσεται σε μια κοινωνικής πρόνοιας τυραννία. Στην τυραννία της Ουτοπίας.

Όπως στρώσεις έτσι θα κοιμηθείς”.

Άλντους Χάξλεϋ, 1946

Ο Huxley γράφει το μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας “Θαυμαστός Νέος Κόσμος” το 1932. Περιγράφει μια μελλοντική κοινωνία βασισμένη στην γραμμή παραγωγής του Ford: το ανθρώπινο συναίσθημα είχε εξαφανιστεί και οι άνθρωποι είναι τυποποιημένοι, σαν να βγήκαν από εργοστάσιο, χωρισμένοι σε κοινωνικές τάξεις και ομάδες.

Στις «εργοστασιακές ρυθμίσεις» του κάθε ανθρώπου, είναι εμφυτευμένες συγκεκριμένες σκέψεις και πιστεύω, ανάλογα της τάξης στην οποία ανήκει, χωρίς δυνατότητα αντίδρασης. Όποιος “παρεκλίνει” απλώς τιμωρείται βάζοντας τη συνείδησή του σε καταστολή, με τη χρήση ναρκωτικών ουσιών.

Οι ανατρεπτικές ιδέες απαγορεύονται στον Θαυμαστό Νέο Κόσμο, ο οποίος θέτει μια συγκεκριμένη ηθική που πρέπει να τηρείται απαρέγκλιτα. Κανείς δεν ενδιαφέρεται -και δεν θα μπορούσε να ενδιαφέρεται- για όσα συμβαίνουν παρασκηνιακά. Ο πολίτης αποδέχεται την καταπίεση και δεν αναρωτιέται καν από πού αυτή προέρχεται.

Κατά πολλούς, Ο Θαυμαστός Νέος Κόσμος του Huxley είναι το απόλυτο δυστοπικό μυθιστόρημα, συγκρινόμενο ισότιμα με το 1984 του Όργουελ. Το βιβλίο συγκαταλέγεται συστηματικά στις λίστες με τα 100 βιβλία που πρέπει κανείς να διαβάσει.