Κάπου στο ανολοκλήρωτο… Πώς να συλλάβεις καλύτερα παρά με τούτη τη φράση του Ρίλκε τον ασύλληπτο Ζανκελεβίτς! Ένας φιλόσοφος που μοιάζει ποιητής. Ένας συγγραφέας που είναι μουσικός. Παρακινούμενος από τις ερωτήσεις της Μπεατρίς Μπερλοβίτς, μισανοίγει επιτέλους τον χώρο του: τον χώρο του αδιόρατου, της φευγαλέας σπίθας, της ψυχικής αθυμίας, της νοσταλγίας. Αφήνει τον μυστικό κόσμο που ενοικεί στην καρδιά του έργου του να εκφραστεί.
Στο παρόν βιβλίο γίνεται λόγος για τον έρωτα και το χιούμορ, για τη μουσική και τη σιωπή, για την ηθική και την πολιτική, για τις αναπολήσεις και την αθωότητα.